کارما و رشد
هدف‌ اصلي‌ ما در زندگي‌ تكامل‌ است ؛ با اين ‌وجود گاهي اوقات در مسيرمان‌ عدم‌ توازن‌هايي‌ ايجاد مي‌كنيم‌  كه‌ براي‌ سايرين‌ يا خودمان ‌رضايت‌بخش‌ نيست. بنابراين گاهي اوقات‌ چيزي‌ را مي‌آفرينيم‌ كه‌ کارما «karma» ناميده‌ مي‌شود. در واژه‌شناسي‌ شرق‌، کارما به‌ معناي‌ «ايجاد تعادل‌ و توازن‌» است‌. برخي‌ از افراد عقيده دارند كه‌ ما جهت‌ تكميل‌ يا توازن‌ کارما بارها و بارها زندگي‌ مي‌كنيم‌. حال چنانچه‌ يگانه‌ هدف‌ تناسخ‌ ايجاد توازن‌ کارمایی‌ باشد، آغاز براي‌ چيست‌؟ يا کارما از كجا آمده؟ ما در زندگي خود بارها و بارها ديده ايم كه چگونه افراد بسوي شگفتي هايي جذب مي شوند كه در جهت رشد و تكامل آنهاست‌. هنگامي‌ كه‌ مردم‌ واقعاً جهت‌ رسيدن به‌ اين‌ هدف كوشش مي‌نمايند، حس‌ تحصيل‌ هدف‌ و شادي‌ در زندگي‌ وجود دارد و کارما به‌ اين‌ سادگي‌ گسترش نمي‌يابد. هرگاه‌ كه‌ در «چرخه‌هاي‌» کارما گرفتار مي شويم، بيشتر در معرض‌ منفي‌بافي‌ و احساس‌ پوچي‌ قرار مي‏گيريم. هر زمان‌ كه‌ چيزهاي‌ تازه‌ يادمي‌گيريم‌ به‌ ما جهت‌ درك‌ زندگي‌ و توازن‌ كمك‌ شده و كارماي‌ كمتري‌ ايجاد مي‌گردد. بدين‌ ترتيب‌ داشتن‌ زندگي‌هاي‌ بسيار متفاوت‌ جهت‌ تكامل ‌بيشتر موضوعي‌ حائز اهميت‌ مي‏شود.ما به‌ صورت‌ اشخاص‌ فقير، ثروتمند، موفق‌ از( لحاظ‌ استانداردهاي ‌دنيوي)‌ و يا بسيار ناموفق‌، زندگي‌هايي‌ در تنهايي و يا سرشار از عشق‌ و كاميابي‌ داشته‌ايم‌. ما تمامي‌ گونه هاي بودن‌، همه حالت‌هاي زيستن را در ‌تمام‌ نژادها تجربه‌ مي‌كنيم‌.
در بعضي مواقع در يك‌ زندگي يا زندگي‌هاي‌ متعدد به‌ منظور به دست آوردن ‌شناخت‌ و نايل‌ شدن‌ به‌ كارما (تعادل‌) تغيير جنسيت‌ مي‌دهيم؛ زيرا از طريق ‌تغيير جنسيت‌ اين‌ كار بهتر انجام‌ خواهد گرفت‌. تغيير جنسيت به اين دليل ‌ صورت ‌مي‌گيرد تا فرصت‌هاي‌ جديد، در جنسيتي‌ كه‌ آن‌ فرصت ها تنها در آن‌ مي‌توانند نمايان‌ شوند، قابل‌ تجربه‌ باشد.
قانون کارما

تابحال با خود اندیشیده‏اید که  چرا زندگی بازی بومرنگهاست ؟

در طبیعت قانونی داریم به نام کارما که این قانون قانون عمل و عکس العمل، تابش و بازتابش و علت و معلول است و در زبان لاتین آنرا Karma می‏خوانند.

قانون کارما می‏گوید : هر عملی واکنشی داشته و همچنین هر واکنشی خود واکنشی دیگر به دنبال دارد و این چرخه همیشه تکرار خواهد شد. قانون کارما میگوید شما در هر حال و روزی که باشید، در آسمانها یا در داخل زمین، پشت محکمترین قفلها و یا بر تخت سلطنت، کارمای اعمال شما دیر یا زود، به شما بازمیگردد. منظور اینکه هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی و یا از هر دست بدهی، از همان دست می‏گیری . به طور خلاصه این قانون می گوید :

هر نیتی که میکنید و یا عملی که انجام می دهید دست به دست چرخیده و همانند آن به خودمان باز می‏گردد. کارما به معنای«تاوان» است. بدین معنا که نتیجه ی اعمال نیک و بد فرد در زندگی کنونی و یا زندگی های بعدی وی تاثیر خواهد گذاشت. (تعریف غیر ادیان الهی) کارما از اعتقادات ادیان هند و بودا و ادیان آسیای جنوب شرقی است.بعضی افراد هم که فقط معتقدند کارما در بعضی رفتار ما نمایان می شود چنین می گویند : اعمال فعلی اطرافیان ما، تاثیر و اثر اعمال قبلی خود ماست . اگر ما حق کسی را پایمال می‏کنیم، اگر دل کسی را می‏شکنیم، اگر با صدای بوق اتومبیل خود در ساعت ۱۲ شب دیگران را می‏آزاریم، اگر پشت سر کسی غیبت می‏کنیم و یا حتی اگر خوبی می‏کنیم، دست افتاده‏ای رامی‏گیریم، دل ناشادی را شاد می‏نماییم و یا کیسۀ سنگین برنج را از دست پیرزنی می‏گیریم، منتظر عین عمل یا شکل تغییر یافتۀ آن باشیم که شخصی دیگر در حق ما انجام خواهد داد .

 قانون کارما دقیقا بیان می‏نماید که هر نیت و فکری که داریم و هر عملی که انجام می دهیم، باعث تابش انرژیی به جهان هستی می شود که پس از مدتی (دیر یا زود) به خود ما بازمیگردد و در واقع ما باعث جذب آن فکر و یا عمل می شویم و آنچه امروز از خوب و بد به سرمان می آید، نتیجه نیات و اعمال خوب و بد قبلی ماست. (قانون کارما کمی شبیه قانون جذب است ولی تفاوت دارد) . عمل ما دقیقا مانند یک بومرنگ عمل کرده و به سوی خودمان با شدتی بیشتر بازمی‏گردد. با این اوصاف این جمله که می‏گوییم زندگی بازی بومرنگهاست، کمی روشنتر می‏شود و باید توجه داشته باشیم که بومرنگ خود را به هر طرف پرتاب کنیم باز هم به سمت خودمان باز میگردد.

باگاواد گیتا می گوید: “مفهوم کارما دست نیافتنی است”. و واقعا اینطور است.
در زبان سانسکریت کلمه کارما به معنی عمل است. سانسکریت کلمات دقیقی را برای درک این مفهوم انتزاعی در اختیار ما قرار می دهد. هر عمل تجربه ای می آفریند که خاطره آن تجربه سامسکارا نامیده می شود. اینها تصاویر ذهنی یا الگوهایی هستند که با تکرار یک تجربه شکل می گیرند. به عبارت دیگر اینها خاطراتی هستند که در نتیجه تجارب گذشته در حافظه خودآگاه فردی و جمعی ما کاشته می شوند.
جمع شدن و ترکیب سامسکاراها با هم واساناها را تولید می کنند. اینها گرایش بالقوه ما برای اعمال آینده هستند. آنها نگرش ، تمایلات و خواستهای ما می باشند. پس می توان گفت که کارما ، حافظه و خواست ، نرم افزار روح ما را در طول زمان هستی می سازند. سامسکارا و واساناها برنامه هایی هستند که افکار و اعمال ما می نویسند. به خروجی و یا نمایش این فرایند سامسارا یا چرخ زمان گفته می شود. مثل یک بازی کامپیوتری که بر اساس انتخاب های قبلی مان ما را هدایت یا محدود می کند. زمان همانند چرخی همواره می چرخد و الگوهای ثابتی را بارها تکرار می کند.
یک توضیح ساده برای کارما اینست که کارما یک پاسخ شرطی است ، گذشته بر حال و همینطور بر گرایشهای ما برای الگوهای شرطی رفتاری تاثیر می گذارد. ما به مجموعه ای از واکنشهای شرطی شده تبدیل می شویم که تحت تاثیر آدمها و شرایط اطرافمان ، نتایج قابل پیش بینی به بار می آورد. از اینرو کارما را می توان یک زندان در نظر گرفت. هدف سفر معنوی فرار از زندان کارما و ارائه پاسخ واقعی روح ماست یعنی خلاقیت. پاسخ ما به جهان هر چه خلاقانه تر و غیر قابل پیش بینی باشد ، ما با خالق جهان هستی همسوتر خواهیم بود. از همینرو آزادی که از گذر از کارما حاصل می شود مشکا یا رهایی نامیده می شود. با شناخت جوهره واقعی خودمان فراتر از زمان ، مکان و علیت از چرخ سامسارا رها می شویم.

ادامه مبحث قبلی

خیلی ها می پرسند که آیا کارما معرف یک جهان جبری است؟ جواب اینست که جهان همزمان هم جبری و هم خلاق است. جایی که ما در این گستره پهناور قرار می گیریم بستگی به وضعیت خودآگاهی ما دارد. هرچه خودآگاهی ما آزادتر باشد حق انتخاب بیشتری را تجربه می کنیم. در وضعیت آویدیا (انکار) ما از روی جبر عمل می کنیم. در وضعیت ویدیا (روشنایی) ما بی نهایت انتخاب و خلاقیت داریم. اگرچه گذشته شرایط حال را تعیین می کند ، انتخابهایی که در زمان حال می کنیم بر اساس وضعیت خودآگاهی ماست. هرچه بیدارتر باشیم پاسخ ما به آن شرایط خلاقانه تر و بی قید و شرط تر خواهد بود.